گذارهای فاز در جهان اولیه

در ابتدا گذار فاز و شکست خودبخودی تقارن مفاهیمی بودند که بر اساس آن بازسازی تقارن در سیستم های ماده چگال در دماهای بسیار بالا توضیح داده می شد. بعد ها از این ایده برای بازسازی تقارن های ذرات بنیادی استفاده شد. بر این اساس در لحظات اولیه پس از انفجار بزرگ، جهان در فازی کاملا متقارن است و در ادامه هنگامی که منبسط و سرد می شود متحمل گذار فازهایی شده وتقارن آن به طور خودبخودی شکسته می شود. جرم دار شدن ذرات از طریق مکانیزم هیگز و تولید نقص های توپولوژیکی از نتایج مهم این فرآیند است. نظریه ی میدان دمای معین چارچوبی است که از طریق آن دما به عنوان یک پارامتر ترمودینامیکی متغیر که تحولات جهان اولیه را هدایت می کند، در لاگرانژی ظاهر می شود و با تعمیم پتانسیل موثر به پتانسیل موثر در دمای معین از طریق جایگزینی توابع گرین با توابع گرین دمای معین، امکان بحث در مورد نوع گذار فاز را فراهم می کند. در این پایان نامه پس از توضیح مفاهیم فوق، مدل هیگز و گذار فاز الکترو ضعیف در دمای معین را مورد بررسی قرار داده و در مورد نوع گذار فازی که متحمل می شوند بحث می کنیم.